"Bizi zamanla unutacaklar, yüzümüzü, saçımızı, gözlerimizi. Bugün çektiğimiz acılar, yarının neşesi olacak, insanlar bir gün barış ve mutluluk içinde huzurla yaşayacaklar."
Bu satırlar 2011 yılında izlediğim, Anton Çehov' un "Ömürsün Doktor" oyununda geçen satırlarından. Dünyada para, pul, şan, şöhret, kariyer peşinde olanların ti'ye alındığı, mutluluğun mutlak olamayacağının vurgulandığı hikayeler serisi...
Barışın değil düşmanlığın, savaşın, kanın körüklendiği; basının köşeye sıkıştırıldığı, dünyada kaosun egemen olduğu bugünlerde neden diye soruyorum. Neden bu cehalet ve kin? Neden bir tarafta ekonomik kalkınmadan, inovasyondan, uzaya yolculuktan söz ederken, diğer taraftan hala insanların ilkel biçimde birbirini öldürdüğü bir düzen?
Dış politikanın, iç politikanın, terörün hedefi olmuş milyonlarca insan, milyonlarca hayat, milyonlarca hikaye. Dünya üzerinde savaş vb. sebeplerle evini terketmiş olan 45 milyon insan yaşıyor, biliyor muydunuz? 45 milyon göçmen: Bir çok ülkenin nüfusundan daha fazla...
Dinlerin ve ırkların üzerinde, evrenin bir parçası olabilecek o insan kim? Bu insanların yetişebilmesi için aklı başında kalan herkesin elinden en çok ne geliyorsa onu yapması gerekiyor. Bu düzenin bir aktörü olmamak için dokunabileceğimiz ne varsa, korkmadan dokunmamız, değiştirmeye dair umudu yitirmememiz gerekiyor.
Bu anlamda basın özgürlüğü sadece bir insan hakkı değil, ekonomik kalkınmanın anahtarı olan inovasyon ve girişimcilik konusunda da karşımıza çıkıyor. Girişimciliği tetikleyen diğer unsurları bir tarafta varsayarak, özgür bir medyanın bilgi akışında oynadığı önemli rol sonucunda, yaratıcılık ve farklı düşünmeyi sağladığını, dolayısıyla ekonomik aktivitenin canlılığını devam ettirdiğini görebiliyoruz.*
Eğer insan hakları ve ifade özgürlüğünün değil, para, pul, şan, şöhret, kariyeriniz için başka değerlerin peşinden koşuyorsanız ve bunun sizi mutlu edeceğini sanıyorsanız bir gün sizde aynı kapıda anahtarsız kalabilirsiniz, unutmayın...
*http://www.be.wvu.edu/phd_economics/pdf/09-12.pdf
